Tsjonge, jonge*, het leven van een Man met Smaak valt niet mee in deze barre tijden. U zult begrijpen dat er heel wat whiskies en bieren voor nodig waren om de plastic smaak uit mijn mond te spoelen nadat ik in mijn vorige column (Bigtwin 10) over japanse customs geschreven had. Als ik me veel met deze zaken bezig houd kost deze column mij gauw twee keer zo veel als ie oplevert, dus zeg nooit dat ik het voor de poen doe.
Stond ik een paar weken geleden in de kiosk en daar zie ik een nieuw nummer van Das Motorrad (teneinde u op de hoogte te houden lees ik alles) en daar staat op de cover de nieuwe Harley-Dwazesaki Vulcan 1500. Als je niet heel goed kijkt zie je bijna niet dat het hier om een schaamteloze copie van Het Origineel gaat. Dat is ook de bedoeling en daarom staat de naam Kawasaki nergens groter dan net leesbaar op. Door schade en schande wijs geworden heb ik tegenwoordig kotszakjes bij me als ik naar de kiosk ga en die kwamen bij het bekijken van dit artikel goed van pas. Mag ik nog één keer van Van Brakesteinsma?
Met als enige bedoeling het treiteren van H-D had Suzuki de cilinderinhoud van zijn Intruder al op 1360 cc (20 cc meer als de dikste Harley’s) gebracht maar Kawa gaat nog een stapje verder: 1470 cc en ook iets meer vermogen en een nog indrukwekkender koppel (12,6 kpm bij 3000 tpm) als de Millwaukee V-twin.
Gelukkig vermeldt het artikel dat het ding ‘nicht nach Deutschland importiert wird’ en laten we hopen dat heel Europa verschoond blijft van deze ellende. Voorlopig houd ik het erop dat bikers Het Origineel zullen kopen. Als je naar de platenwinkel gaat om eindelijk eens een Beatles Greatest Hits album te kopen laat je je dan met ‘James Last spielt die grosste Beatles Erfolge’ naar huis sturen?
Spaghetti Customs
De Italianen begrijpen er ook niet zo gek veel van. Zulke prachtige Super Sports – en ook toerfietsen – als zij al sinds jaar en dag bouwen, zulke lullige customs maken ze.
De Ducati Indiana gaat nog net als je tenminste direct die blikken (of is het plastic?) Taiwan-toetertjes onder de koplamp verwijdert en vervolgens het broodmes ter hand neemt om de buddy te halveren.
De Guzzi Florida doet mij vooral denken aan de transportbrommer van de kruidenier (met zo’n grote rieten mand voorop, die vroeger de boodschappen bij ons thuis bezorgde.
En dan de Morini Excalibur; afgeleid van een op zich fraaie en leuke motor- fiets hebben de Morini-mannen tijdens het customizen ontzettende last van de Gekte gekregen. Niets was ze te dol! De eerste foto’s die ik van het ding zag deden vermoeden dat het hier ging om een ernstig schadegeval – waarschijnlijk al voorzien van een total loss verklaring – maar nee, dat was niet zo. Het was serieus bedoeld! Ook hier weer een buddyseat uit de design-oven van de plaatselijke warme bakker. Het uitlaatsysteem is ontwikkeld in samenwerking met een trombonefabrikant en onder de rechthoekige (hallo, hebbikdatweer?) koplamp vinden we weer die Taiwan-toetertjes; een trend in customizen die de Italianen van de Japanners afgekeken hebben. Buuuaaawhh!
Vakantiekiekjes / AnsichtkaartenwedstrijdV
Het is ondertussen wel gebleken dat Bigtwin-lezers veel en vaak ook goede kieken maken. Neemt dus allen uw fototoestellen mee als je deze zomer verre en gevaarlijke reizen gaat maken en zet de Hoogtepunten op de foto en doe mee aan de Bigtwin-vakantie Ansichtkaartenkiekjeswedstrijd. Foto’s met blote bruine dames scoren altijd goed maar doe er een (stukje) motorfiets van een bekend merk bij en laat zien dat de foto in Marokko (of in de Ardennen of waar je ook maar naar toe gaat) gemaakt is. Verbodsborden (verboden te plassen, parkeren enzovoort) kunnen uw plaatjes een echt ondeugend tintje geven. In elke grote stad hebben ze tegenwoordig 1 uur fotoservices zodat de fotoansichtkaart altijd vóór eind augustus bij ons op de deskundige jury-tafel kan liggen.
*Tsjongemeisje is in plaats gekomen van Godverdegodver. Op verzoek van de vaste redactie. Noch de redactie, noch de lezers en ook de adverteerders schijnen te begrijpen dat columnisten totale vrijheid dienen te hebben en dus precies dat moeten kunnen schrijven wat zij willen. Grote dagbladen zoals Telegraaf, Volkskrant en Parool weten dat en laten hun columnschrijvers alle vrijheid. Of de inhoud van die column nou wel of niet strookt met de opzet/kleur van het tijdschrift/dagblad waarin ie verschijnt.