BT-23 September ’88 – sp

Sosjaal Drinken in Crimmeneel Amsterdam

Op een zondagavond gaan de Kvinna* en ik naar een restaurant in het centrum van Amsterdam. Daar bestel ik qua aperitief een jonge jenever met ijs. Het is dan kwart voor tien en de Jonge is mijn eerste alcoholische consumptie die dag. Bij de overigens voortreffelijke maaltijd (restaurant Van Harte in de Hartenstraat) drinken wij rode wijn. Drie gangen, een goed gesprek over nøken en drie glazen wijn later neem ik ter afronding een expressootje en een glas cognac. De kvinna bestelt een of andere valse likeur.
Na het restaurant bezoeken wij een café alwaar we een paar van die prachtige blonde jongens wegzetten. Om half drie rijden we over de Prinsengracht teneinde mijn bed op te zoeken, maar reeds na 20 meter worden we gestopt door een auto van de plietsies.

Rijbewijs. Kentekenbewijs. Heeft u misschien alcohol gedronken? (Ja natuurlijk, stomme trut, het is half drie ’s nachts, als ik de hele avond koffie was blijven slurpen had ik nu volledig in de stress gelegen!’) Het blaaspijpje wordt groen en zij vraagt of ik mee naar het buro wil (‘Natuurlijk niet stoephoer, ik wil naar huis, naar mijn bed om precies te zijn, het is half drie ’s nachts en ik moet morgenochtend weer vroeg aan het werk!’) De struise agente die erg haar best doet om met een licht Amsterdams accent een zwaar Gronings accent te camoufleren is in gezelschap van een Indonesies uitziend mannetje die makkelijk een kop kleiner is als zij. Hoewel ik tot dat moment nog niet boos geworden was, netjes meegewerkt had en zelfs beleefd gebleven was moet ik handboeien om. Agent Indo mag ze me omdoen. Handen bij elkaar op de rug en ‘klik-klik’ alsof ze een echte crimineel gepakt hebben die net bekend heeft ’s lands grootste kruidenier dood geschoten te hebben. 

Zowel de Kvinna als ik zijn bijzonder verbaasd. Wat heb ik misdaan of wat denken ze dat ik nog ga doen? Onze verbazing wordt alleen maar groter als Agente zegt dat de Kvinna niet mee mag naar het buro. Rijden mag ze ook niet omdat ze net zo veel/net zo weinig gedronken heeft als ik. Dit wordt echt te grijs; ‘Moet deze dame die de taal niet spreekt en de stad niet kent alleen over straat in krimmeneel Amsterdam om half drie ’s nachts?’ Na overleg besluiten ze dat de Kvinna toch mee mag.

Regels zijn regels

Op het buro mogen de boeien pas af in een wachtruimte die van binnen uit niet open kan. Ik protesteer bij een 50+ agent die genegen is mij gelijk te geven maar ‘dit zijn sinds kort de regels’. Ik heb nu helemaal geen zin meer om nog ergens aan mee te werken maar veel keus is er niet. Pijpje twee en een bloedproef weigeren staat gelijk aan vrijwillig en definitief je rijbewijs afstaan.
‘Blaast u nou maar’, zegt 50+ ‘het zal wel meevallen’. Vooruit. Pijpje twee verkleurt ook een beetje maar zo weinig dat 50+ het voor gezien houdt. Over zijn bril kijkt hij, met ogen die ergere dingen gezien hebben, naar agente maar zij is niet te vermurwen. 
‘Regels zijn regels’, zegt zij aarzelend (‘Oh ja sloerie? Dat zeiden onze oosterburen ook al, vijfenveertig jaar geleden!’). 50+ kan niet nalaten zijn hoofd te schudden en kijkt mij verontschuldigend aan. Ik neem hem nix kwalijk. Waarschijnlijk heeft ie over drie maanden de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en tot die tijd wil ie het gezellig houden. 
Volgens de wet moeten er tussen pijpje twee en de bloedproef minimaal zestig minuten zitten. Zeker drie kwartier van dat uur zijn Indo en Agente bezig met formulieren (t-i-e-p-e-n) die betrekking hebben op mijn persoon en het door mij gepleegde Misdrijf. Natuurlijk kan ik niet nalaten te vragen of ze tegenwoordig geen boeven meer hoeven te vangen waarop Agente antwoordt dat ze dat óók doen waarop ik zeg dat ik nooit meer iets gehoord heb van die acht fietsen, twee antwoordapparaten, setje fotolensen, veertig bedrukte T-shirts en een autoradiocassettespeler.

Lui en gemakzuchtig

Waar gaat dit allemaal over & waar heb dit goed voor? Ik zal het u uitleggen; Agente en Indo zijn gewoon een beetje lui en gemakzuchtig. Als ze mij na het eerste of het tweede pijpje met een rijverbodje de straat opgestuurd hadden dan hadden ze zelf ook weer de straat op gemoeten; écht aan het werk! Nu zitten ze lekker veilig op het buro, kopje koffie er bij, af en toe wat tiepen – dat dat niet snel gaat valt daar niet op – en samen met mij (wel lastig maar niet gevaarlijk) op de dokter wachten.

Ordnung muß sein 

Dit luie gedrag en het zich (tijdelijk) niet bezig houden met zaken waar Amsterdam echt iets aan zou hebben wordt van bovenaf getolereerd. Rijden en drinken mag nu eenmaal niet in Nederland. Zelf verantwoording dragen en zelf beslissen kan en hoeft niet meer. De Nederlandse staat doet dat voor je in 1988. Zij weet wat het beste is voor jou en de samenleving en zal indien nodig d.m.v. de politie korisjerend optreden. Ordnung muß sein.

* Spreek uit als kwiena. Mijn verkering is Zweedse. Kvinna is Zweeds voor vrouw.

Share this: